همین که فهمید

غم دارم

آتش گرفت

به خودت نگیر رفیق

سیگارم را گفتم ...

بگذار هرچه نمیخواهیم،

بگویند...

بگذار هرچه نمیخواهند ،
 
بگوییم...

 باران که بیاید از دست چترها کاری ساخته نیست

ما اتفاقی هستیم که افتاده ایم...

وقتی که در زدی نفس خانه خسته بود
گردی هزار ساله به رویم نشسته بود

در نیمه های سرد پریشب سفر نمود
مردی که با تو نیمه شبی عهد بسته بود

وقتی که در زدی نشنیدی سکوت را؟
بغض مسیر سبز خیابان شکسته بود

دیر آمدی ! شکسته دلی منتظر به راه
در زیر برف سرد زمان چشم بسته بود...

من...

تمام تکالیف زندگی ام را

در دفتر چشمان تو نوشته ام...

کاش کسی میتوانست بخواند

خطوط مبهم چشمانت را...

سرد ، که از نسل زمستانی ام

زرد ، که در خاک پریشانی ام

سهم من از اینهمه دیوار چیست؟
درد ، که در لحظه ویرانی ام

کاش مرا باز بخوانی به شعر
باز که در شعر تو زندانی ام

من غزلم، یک غزل ناتمام
حیف که اینگونه نمیخوانی ام

مانند هیزم های مصنوعی شومینه 

میـســـــــــــوزم ...

و پایانی ندارم...

درد یعنی همین...

من اسیر غم و اصلا غم ما نیست تورا

من اسیر غم تو ، رحم چرا نیست تورا؟

امشــبـ در شبــ آرزوهــا

تــــــو را آرزو نخــــواهم کـــرد . . .

هیـــــچ وقتـ !

تـــــو را لحظــــه ای خـــواهــم پــذیرفتــــ . . .

که خـــودت بیــــایی ...!

بـــــا دل خـــودتـــ ...!

نـــــــه بـــــــــا آرزوی ِ مــــن . . .!!!

چشم از این اقیانوس بر ندار

شاید

نامه درون این قوطی شناور بر روی آب

مال تو باشد...